Opracowała: dr Izabela Grabowska

Australijski Instytut Sportu w roku 2021 umieścił cynk w grupie A w spisie suplementów o potwierdzonym działaniu i bezpieczeństwie stosowania w określonych sytuacjach. Cynk jest pierwiastkiem śladowym szeroko rozpowszechnionym w organizmie człowieka, który odgrywa kluczową rolę w metabolizmie białek, węglowodanów i tłuszczów, a także w funkcjonowaniu układu odpornościowego. Ponad 85% całkowitego cynku w organizmie znajduje się w mięśniach szkieletowych i kościach. Do typowych objawów niedoboru cynku należą stany zapalne skóry, zaburzona odporność, trudności z gojeniem się ran, utrata włosów, zaburzenia smaku i węchu.

Zalecane dzienne spożycie cynku dla dorosłych kobiet to 8 mg/dobę, a dla mężczyzn - 11 mg/ dobę.  Produktami bogatymi w ten pierwiastek są, m.in.: mięso, wątroba, sery podpuszczkowe, ciemne pie­czywo, kasza gryczana, jaja. Prawie 80% dziennego spożycia cynku w populacjach zachodnich pochodzi z mięsa, ryb, drobiu, wzbogaconych płatków śniadaniowych i mleka. Cynk, podobnie jak żelazo, jest lepiej przyswajany z produktów zwierzę­cych niż z roślinnych.

Jego suplementacja może skrócić czas trwania objawów przeziębienia nawet o 42%. W tym celu zaleca się, aby przyjąć preparat cynku jak najszybciej (w ciągu 24 h) od pojawienia się objawów przeziębienia i kontynuować przez 5 dni w dawce 75-100 mg octanu cynku na dobę. Należy jednak podkreślić, że stosowanie cynku jest wskazane tylko przy leczeniu łagodnych infekcji górnych dróg oddechowych wywołanych przez wirusy. Infekcje wywołane przez bakterie lub ciężkie infekcje wirusowe, jakie jak grypa czy COVID-19 (który może przebiegać łagodnie i być błędnie diagnozowany jako przeziębienie) powinny być leczone innymi metodami wg wskazań lekarza.

Dlatego też suplementacja cynku powinna być stosowana po konsultacji z lekarzem, w celu postawienia odpowiedniej diagnozy i zachowania bezpieczeństwa stosowania preparatu. Na rynku jest dostępnych wiele produktów farmaceutycznych zawierających różne dawki i różne postaci cynku.

Cynk można suplementować tylko prze krótki okres w dawkach nie przekraczających 100 mg/ dzień pod kontrolą lekarza lub dietetyka. Tak jak w przypadku wszystkich leków, tak i w wypadku preparatów zawierających cynk, istnieje możliwość wystąpienia skutków ubocznych. Są one bardzo łagodne, ale warte odnotowania. Po suplementacji cynku można odczuwać zaburzenia smaku, nudności i zaparcia. Ostre objawy zatrucia cynkiem to bóle żołądka, nudności, utrata apetytu, biegunka i bóle głowy. Nierozważne stosowanie preparatu zawierającego cynk może prowadzić do dotkliwych konsekwencji. Długotrwała suplementacja w dużych dawkach może doprowadzić także do niedoborów miedzi, prowadząc do rozwoju poważnej postaci niedokrwistości. Nadmiar cynku może być ważnym czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju cho­roby Alzheimera, jak również zamiast wspomóc, może obniżyć odpowiedź immunologiczną organizmu.

Naturalne źródła cynku

Piśmiennictwo:

1. https://www.ais.gov.au/nutrition/supplements/group_a#zinc

2. Jarosz M., Rychlik E., Stoś K., Charzewska J. (red). Normy żywienia dla populacji Polski i ich zastosowanie, 2020

Opracowała: dr Izabela Grabowska

Australijski Instytut Sportu w roku 2021 umieścił cynk w grupie A w spisie suplementów o potwierdzonym działaniu i bezpieczeństwie stosowania w określonych sytuacjach. Cynk jest pierwiastkiem śladowym szeroko rozpowszechnionym w organizmie człowieka, który odgrywa kluczową rolę w metabolizmie białek, węglowodanów i tłuszczów, a także w funkcjonowaniu układu odpornościowego. Ponad 85% całkowitego cynku w organizmie znajduje się w mięśniach szkieletowych i kościach. Do typowych objawów niedoboru cynku należą stany zapalne skóry, zaburzona odporność, trudności z gojeniem się ran, utrata włosów, zaburzenia smaku i węchu.

Zalecane dzienne spożycie cynku dla dorosłych kobiet to 8 mg/dobę, a dla mężczyzn - 11 mg/ dobę.  Produktami bogatymi w ten pierwiastek są, m.in.: mięso, wątroba, sery podpuszczkowe, ciemne pie­czywo, kasza gryczana, jaja. Prawie 80% dziennego spożycia cynku w populacjach zachodnich pochodzi z mięsa, ryb, drobiu, wzbogaconych płatków śniadaniowych i mleka. Cynk, podobnie jak żelazo, jest lepiej przyswajany z produktów zwierzę­cych niż z roślinnych.

Jego suplementacja może skrócić czas trwania objawów przeziębienia nawet o 42%. W tym celu zaleca się, aby przyjąć preparat cynku jak najszybciej (w ciągu 24 h) od pojawienia się objawów przeziębienia i kontynuować przez 5 dni w dawce 75-100 mg octanu cynku na dobę. Należy jednak podkreślić, że stosowanie cynku jest wskazane tylko przy leczeniu łagodnych infekcji górnych dróg oddechowych wywołanych przez wirusy. Infekcje wywołane przez bakterie lub ciężkie infekcje wirusowe, jakie jak grypa czy COVID-19 (który może przebiegać łagodnie i być błędnie diagnozowany jako przeziębienie) powinny być leczone innymi metodami wg wskazań lekarza.

Dlatego też suplementacja cynku powinna być stosowana po konsultacji z lekarzem, w celu postawienia odpowiedniej diagnozy i zachowania bezpieczeństwa stosowania preparatu. Na rynku jest dostępnych wiele produktów farmaceutycznych zawierających różne dawki i różne postaci cynku.

Cynk można suplementować tylko prze krótki okres w dawkach nie przekraczających 100 mg/ dzień pod kontrolą lekarza lub dietetyka. Tak jak w przypadku wszystkich leków, tak i w wypadku preparatów zawierających cynk, istnieje możliwość wystąpienia skutków ubocznych. Są one bardzo łagodne, ale warte odnotowania. Po suplementacji cynku można odczuwać zaburzenia smaku, nudności i zaparcia. Ostre objawy zatrucia cynkiem to bóle żołądka, nudności, utrata apetytu, biegunka i bóle głowy. Nierozważne stosowanie preparatu zawierającego cynk może prowadzić do dotkliwych konsekwencji. Długotrwała suplementacja w dużych dawkach może doprowadzić także do niedoborów miedzi, prowadząc do rozwoju poważnej postaci niedokrwistości. Nadmiar cynku może być ważnym czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju cho­roby Alzheimera, jak również zamiast wspomóc, może obniżyć odpowiedź immunologiczną organizmu.

Naturalne źródła cynku

Piśmiennictwo:

1. https://www.ais.gov.au/nutrition/supplements/group_a#zinc

2. Jarosz M., Rychlik E., Stoś K., Charzewska J. (red). Normy żywienia dla populacji Polski i ich zastosowanie, 2020