Opracowała: mgr Aleksandra Nowacka

W teorii sportu wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje treningu – wytrzymałościowy, siłowy i szybkościowy. Każdy z nich ma inną specyfikę i wywołuje różne zmiany adaptacyjne naszego orgamizmu. Zmiany te zależne są m.in. od: rodzaju podejmowanego wysiłku fizycznego, jego intensywności i czasu trwania oraz stanu przygotowania czynnościowego organizmu.

Trening wytrzymałościowy (tlenowy) to najczęściej polecany rodzaj aktywności fizycznej dla osób chcących zrzucić zbędne kilogramy. Nie jest to jednak jego jedyny atut. Ten rodzaj treningu korzystnie wpływa m.in. na układ oddechowy i krążenia. Regularne treningi wytrzymałościowe prowadzą także do wielu zmian adaptacyjnych tj.: zwiększenie pułapu tlenowego, objętości wyrzutowej serca oraz objętości krwi krążącej w żyłach, wzrost liczby mitochondriów w mięśniach (komórek, w których zachodzi produkcja energii), a także zmniejszenie tętna spoczynkowego. Trening wytrzymałościowy wzmacnia także stawy, ścięgna i więzadła, co zapobiega powstwaniu kontuzji. Głównym celem treningu wytrzymałościowego jest poprawia poziomu wydolności fizycznej.

Trening wytrzymałości zakłada zachowanie optymalnych proporcji między objętością a intensywnością pracy. Doniesienia naukowe i praktyka treneska wskazują na to, że nadmierne zwiększanie objętości (czasu trwania i częstotliwości treningu) powiązane dodatkowo z monotonnością zajęć, nie prowadzi do poprawy zdolności wysiłkowej, a nawet często zwiększa ryzyko przemęczenia i przetrenowania. Podobnie, duża objętość pracy o małej intensywności może okazać się mało skuteczna. Współczesny trening tlenowy charakteryzuje się znacznie mniejszą objętością niż w latach ubiegłych. Przygotowując plany treningowe nie zapominajmy o indywidualnych predyspozycjach zawodnika oraz o fakcie, iż objętość i intensywność wykazują odwrotnie proporcjonalne zależności – zwiększenie jednej powinno odbywać się kosztem drugiej.

Bibliografia:

1. Czarkowska – Pączek B., Przybylski J. (2006): Zarys fizjologii wysiłku fizycznego. Podręcznik dla studentów. Wrocław, Elsevier Urban & Partner.
2. Górski J. (2011) (red.): Fizjologia wysiłku i treningu fizycznego. Wyd. Skryptowe, 131. Kraków, AWF.
3. Górski J. (2008): Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego. Warszawa, PZWL.
4. Kozłowski S., Nazar K. (1999): Wprowadzenie do fizjologii klinicznej. PZWL, Warszawa.
5. Sozański H., Czerwiński J., Sadowski J. (2013): (red.) Podstawy teorii i technologii treningu sportowego. T1, Biała Podlaska, AWFiS.
6. Sozański H.,  Sadowski J., Czerwiński J. (2015): Podstawy teorii i technologii treningu sportowego, T. 2, Warszawa, Biała Podlaska AWF.

Opracowała: mgr Aleksandra Nowacka

W teorii sportu wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje treningu – wytrzymałościowy, siłowy i szybkościowy. Każdy z nich ma inną specyfikę i wywołuje różne zmiany adaptacyjne naszego orgamizmu. Zmiany te zależne są m.in. od: rodzaju podejmowanego wysiłku fizycznego, jego intensywności i czasu trwania oraz stanu przygotowania czynnościowego organizmu.

Trening wytrzymałościowy (tlenowy) to najczęściej polecany rodzaj aktywności fizycznej dla osób chcących zrzucić zbędne kilogramy. Nie jest to jednak jego jedyny atut. Ten rodzaj treningu korzystnie wpływa m.in. na układ oddechowy i krążenia. Regularne treningi wytrzymałościowe prowadzą także do wielu zmian adaptacyjnych tj.: zwiększenie pułapu tlenowego, objętości wyrzutowej serca oraz objętości krwi krążącej w żyłach, wzrost liczby mitochondriów w mięśniach (komórek, w których zachodzi produkcja energii), a także zmniejszenie tętna spoczynkowego. Trening wytrzymałościowy wzmacnia także stawy, ścięgna i więzadła, co zapobiega powstwaniu kontuzji. Głównym celem treningu wytrzymałościowego jest poprawia poziomu wydolności fizycznej.

Trening wytrzymałości zakłada zachowanie optymalnych proporcji między objętością a intensywnością pracy. Doniesienia naukowe i praktyka treneska wskazują na to, że nadmierne zwiększanie objętości (czasu trwania i częstotliwości treningu) powiązane dodatkowo z monotonnością zajęć, nie prowadzi do poprawy zdolności wysiłkowej, a nawet często zwiększa ryzyko przemęczenia i przetrenowania. Podobnie, duża objętość pracy o małej intensywności może okazać się mało skuteczna. Współczesny trening tlenowy charakteryzuje się znacznie mniejszą objętością niż w latach ubiegłych. Przygotowując plany treningowe nie zapominajmy o indywidualnych predyspozycjach zawodnika oraz o fakcie, iż objętość i intensywność wykazują odwrotnie proporcjonalne zależności – zwiększenie jednej powinno odbywać się kosztem drugiej.

Bibliografia:

1. Czarkowska – Pączek B., Przybylski J. (2006): Zarys fizjologii wysiłku fizycznego. Podręcznik dla studentów. Wrocław, Elsevier Urban & Partner.
2. Górski J. (2011) (red.): Fizjologia wysiłku i treningu fizycznego. Wyd. Skryptowe, 131. Kraków, AWF.
3. Górski J. (2008): Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego. Warszawa, PZWL.
4. Kozłowski S., Nazar K. (1999): Wprowadzenie do fizjologii klinicznej. PZWL, Warszawa.
5. Sozański H., Czerwiński J., Sadowski J. (2013): (red.) Podstawy teorii i technologii treningu sportowego. T1, Biała Podlaska, AWFiS.
6. Sozański H.,  Sadowski J., Czerwiński J. (2015): Podstawy teorii i technologii treningu sportowego, T. 2, Warszawa, Biała Podlaska AWF.