Opracowała: mgr inż. Patrycja Urbańska

Zapach jedzenia jest czynnikiem, który silnie wpływa na percepcję pożywienia oraz zachowania żywieniowe ludzi. Nierzadko jest to świadomy mechanizm, który potrafimy odczytać i sterować procesem decyzyjnym, w kontekście interpretowania i pobierania pokarmu.

Woń pożywienia, w świetle nowych badań, może też wpływać na MASĘ CIAŁA poprzez regulację  określonych obszarów mózgu wpływających na sam metabolizm.

Zaskakujące wyniki badań otrzymał zespół naukowców z University of California, który analizował wpływ obecności zmysłu węchu lub jego braku, na masę ciała u mysz będących na diecie wysokotłuszczowej.

W tym celu, w pierwszej grupie mysz, na 3 tygodnie wyłączono wrażenia węchowe. Do tymczasowego zniszczenia neuronów węchowych posłużono się dwiema metodami. W jednej doprowadzono do ekspresji receptorów na toksynę błoniczą, a w drugiej zastosowano nieszkodliwe wirusy przenoszące receptory dla tej toksyny. W każdym z  przypadków, po zaaplikowaniu toksyny do nosa dorosłej myszy, na okres trzech tygodni obumierały neurony węchowe (rodzaj zastosowanej metody do niszczenia węchu nie miał wpływu na wyniki badań). Druga grupa mysz pozostała bez jakiejkolwiek ingerencji w narząd węchu.

Wszystkie myszy z dwóch grup otrzymywały identyczne ilości wysokotłuszczowego pożywienia, a następnie zostały poddane badaniom. Wyniki były zaskakujące:

1. Pierwsza grupa - PRAWIDŁOWY WĘCH - Myszy zwiększyły masę o ok. 100% (z 25-30g wyjściowo do 60g) oraz wykształciły insulinooporność.

2. Druga grupa-  BRAK WĘCHU – Myszy zwiększyły masę zaledwie o ok. 10% (z 25- 30g wyjściowo do 33g). Odnotowano dodatkowo w tej grupie podwyższony poziom noradrenaliny, w wyniku pobudzenia sympatycznego układu nerwowego, co często obserwuje się podczas stresu. U tych mysz zauważono skurczenie się białej tkanki tłuszczowej magazynującej tłuszcz, oraz proces przekształcania beżowej tkanki tłuszczowej w brunatną, która odpowiada za spalanie kalorii i wytwarzanie ciepła.

Co ciekawe, w innych badaniach prowadzonych w Niemczech w Instytucie Maxa Plancka, szczep myszy z SUPERWĘCHEM na normalnej diecie tył znacząco więcej, niż myszy z węchem standardowym, co tylko potwierdza wyniki otrzymane przez naukowców z Kaliforni.

Według dr hab. Céline Riera z Uniwersytetu Berkeley, powyższe wyniki pokazują, że modyfikacja zasobami węchowymi może wpływać na postrzeganie i regulowanie równowagi energetycznej przez mózg, poprzez aktywowanie określonych połączeń obwodowych (które wciąż nie są poznane) między nerwami węchowymi a najprawdopodobniej podwzgórzem.

Niemniej frapującą zależność zaobserwowali Naukowcy z Baylor College of Medicine w Teksasie u nicieni Caenorhabditis elegans, u których przez wzgląd na występowanie jedynie trzech par neuronów węchowych, łatwo jest obserwować zmiany.

U tych nicieni, część zapachów wybiórczo stymuluje lub hamuje pojedynczy neuron, podczas gdy inne mogą oddziaływać jednocześnie na wszystkie neurony.

Stosując laboratoryjną metodę OPTOGENETYKĘ, przy pomocy światła badacze szybko wpływali na aktywację lub hamowanie neuronów węchowych, i w konsekwencji jak się okazało na ilość magazynowanej tkanki tłuszczowej. Naukowcy, przetestowali kilka zapachów oddziałujących na nicienie, I doszli do wniosków, że jedynie cześć z testowanych woni, dynamicznie reguluje zasobami tkanki tłuszczowej poprzez interakcję z określonymi receptorami neuronów węchowych. Zaobserwowano dodatkowo, że neurony, poprzez selektywne obwody neuronalne i szlak neuroendokrynny, bezpośrednio regulują metabolizm tłuszczu. Należy zaznaczyć, że nicienie z obu grup nie różniły się znacząco ilością ruchu, spożywanego pokarmu czy wydalania. Natomiast różnica w zawartości tłuszczu w ich organizmach była znacząca.

Autorka, dr Łyse Sena Mutlu twierdzi, że wyniki badań rzucają bogatsze spojrzenie na mechanizm metabolizowania tłuszczów warunkowany wciąż niedocenianymi czynnikami, takimi jak węch. Twierdzi, że dalsze badania, odpowiednio zaprojektowane i prowadzone na ludziach, mogą pomóc zrozumieć odmienną podatność na zaburzenia metaboliczne u ludzi i pomóc opracować terapie wspomagające leczenie otyłości.

Bibliografia:

1. Ayse S. M., Shihong M. G., Haining Z., Meng C. Wang (2020) Olfactory specificity regulates lipid metabolism through neuroendocrine signaling in Caenorhabditis elegans (Nature Communications, 2020)

2. https://www.universityofcalifornia.edu/news/does-smelling-food-make-you-fat

3. https://www.nature.com/articles/s41467-020-15296-8

Opracowała: mgr inż. Patrycja Urbańska

Zapach jedzenia jest czynnikiem, który silnie wpływa na percepcję pożywienia oraz zachowania żywieniowe ludzi. Nierzadko jest to świadomy mechanizm, który potrafimy odczytać i sterować procesem decyzyjnym, w kontekście interpretowania i pobierania pokarmu.

Woń pożywienia, w świetle nowych badań, może też wpływać na MASĘ CIAŁA poprzez regulację  określonych obszarów mózgu wpływających na sam metabolizm.

Zaskakujące wyniki badań otrzymał zespół naukowców z University of California, który analizował wpływ obecności zmysłu węchu lub jego braku, na masę ciała u mysz będących na diecie wysokotłuszczowej.

W tym celu, w pierwszej grupie mysz, na 3 tygodnie wyłączono wrażenia węchowe. Do tymczasowego zniszczenia neuronów węchowych posłużono się dwiema metodami. W jednej doprowadzono do ekspresji receptorów na toksynę błoniczą, a w drugiej zastosowano nieszkodliwe wirusy przenoszące receptory dla tej toksyny. W każdym z  przypadków, po zaaplikowaniu toksyny do nosa dorosłej myszy, na okres trzech tygodni obumierały neurony węchowe (rodzaj zastosowanej metody do niszczenia węchu nie miał wpływu na wyniki badań). Druga grupa mysz pozostała bez jakiejkolwiek ingerencji w narząd węchu.

Wszystkie myszy z dwóch grup otrzymywały identyczne ilości wysokotłuszczowego pożywienia, a następnie zostały poddane badaniom. Wyniki były zaskakujące:

1. Pierwsza grupa - PRAWIDŁOWY WĘCH - Myszy zwiększyły masę o ok. 100% (z 25-30g wyjściowo do 60g) oraz wykształciły insulinooporność.

2. Druga grupa-  BRAK WĘCHU – Myszy zwiększyły masę zaledwie o ok. 10% (z 25- 30g wyjściowo do 33g). Odnotowano dodatkowo w tej grupie podwyższony poziom noradrenaliny, w wyniku pobudzenia sympatycznego układu nerwowego, co często obserwuje się podczas stresu. U tych mysz zauważono skurczenie się białej tkanki tłuszczowej magazynującej tłuszcz, oraz proces przekształcania beżowej tkanki tłuszczowej w brunatną, która odpowiada za spalanie kalorii i wytwarzanie ciepła.

Co ciekawe, w innych badaniach prowadzonych w Niemczech w Instytucie Maxa Plancka, szczep myszy z SUPERWĘCHEM na normalnej diecie tył znacząco więcej, niż myszy z węchem standardowym, co tylko potwierdza wyniki otrzymane przez naukowców z Kaliforni.

Według dr hab. Céline Riera z Uniwersytetu Berkeley, powyższe wyniki pokazują, że modyfikacja zasobami węchowymi może wpływać na postrzeganie i regulowanie równowagi energetycznej przez mózg, poprzez aktywowanie określonych połączeń obwodowych (które wciąż nie są poznane) między nerwami węchowymi a najprawdopodobniej podwzgórzem.

Niemniej frapującą zależność zaobserwowali Naukowcy z Baylor College of Medicine w Teksasie u nicieni Caenorhabditis elegans, u których przez wzgląd na występowanie jedynie trzech par neuronów węchowych, łatwo jest obserwować zmiany.

U tych nicieni, część zapachów wybiórczo stymuluje lub hamuje pojedynczy neuron, podczas gdy inne mogą oddziaływać jednocześnie na wszystkie neurony.

Stosując laboratoryjną metodę OPTOGENETYKĘ, przy pomocy światła badacze szybko wpływali na aktywację lub hamowanie neuronów węchowych, i w konsekwencji jak się okazało na ilość magazynowanej tkanki tłuszczowej. Naukowcy, przetestowali kilka zapachów oddziałujących na nicienie, I doszli do wniosków, że jedynie cześć z testowanych woni, dynamicznie reguluje zasobami tkanki tłuszczowej poprzez interakcję z określonymi receptorami neuronów węchowych. Zaobserwowano dodatkowo, że neurony, poprzez selektywne obwody neuronalne i szlak neuroendokrynny, bezpośrednio regulują metabolizm tłuszczu. Należy zaznaczyć, że nicienie z obu grup nie różniły się znacząco ilością ruchu, spożywanego pokarmu czy wydalania. Natomiast różnica w zawartości tłuszczu w ich organizmach była znacząca.

Autorka, dr Łyse Sena Mutlu twierdzi, że wyniki badań rzucają bogatsze spojrzenie na mechanizm metabolizowania tłuszczów warunkowany wciąż niedocenianymi czynnikami, takimi jak węch. Twierdzi, że dalsze badania, odpowiednio zaprojektowane i prowadzone na ludziach, mogą pomóc zrozumieć odmienną podatność na zaburzenia metaboliczne u ludzi i pomóc opracować terapie wspomagające leczenie otyłości.

Bibliografia:

1. Ayse S. M., Shihong M. G., Haining Z., Meng C. Wang (2020) Olfactory specificity regulates lipid metabolism through neuroendocrine signaling in Caenorhabditis elegans (Nature Communications, 2020)

2. https://www.universityofcalifornia.edu/news/does-smelling-food-make-you-fat

3. https://www.nature.com/articles/s41467-020-15296-8