Opracowała: dr Paulina Baran

Zespół jedzenia nocnego, w skrócie NES (z ang. night eating syndrome), to jedno z niespecyficznych zaburzeń odżywiania się, związane z rytmem dobowym.

Szacuje się, że zaburzenie to może dotykać około 1,5 proc. populacji ogólnej, przy czym odsetek ten jest większy w niektórych grupach, np. osób odchudzających się, jak również osób chorych na otyłość II i III stopnia. W badaniach wykazano, że wyższy wskaźnik masy ciała (BMI) jest związany ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia NES.

Jak rozpoznać NES?

Zespół jedzenia nocnego określany jest także jako wieczorna żarłoczność, związana z brakiem porannego łaknienia, i charakteryzuje się tym, że 25 proc. lub więcej dziennego spożycia pokarmów przyjmowane jest po wieczornym posiłku. Ponadto epizody objadania się pojawiają się co najmniej dwa razy w tygodniu przez okres trzech miesięcy. W większości przypadków zespół jedzenia nocnego ma swój początek w okresie wczesnej dorosłości i równie często dotyka kobiet, jak i mężczyzn.

Osoby cierpiące na zespół jedzenia nocnego doświadczają silnej, natrętnej potrzeby jedzenia uniemożliwiającej im zaśnięcie, są jednocześnie w pełni świadome czynności nadmiernego przyjmowania pokarmów. Wieczorna żarłoczność wywołuje, między innymi, ogólny dyskomfort, znaczne obniżenie nastroju, problemy w codziennym funkcjonowaniu, a także zaburzenia snu, w tym częste wybudzenia, które powodują, że nocny wypoczynek przestaje być efektywny. NES może współwystępować z innymi zaburzeniami odżywiania się, depresją, bezsennością oraz szkodliwym używaniem substancji psychoaktywnych.

Jak leczyć zespół jedzenia nocnego?

Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń odżywiania się, kluczowa w leczeniu zespołu jedzenia nocnego jest pomoc psychologiczna i psychoterapia.

W celu skutecznego poradzenia sobie z NES oraz zminimalizowania ryzyka jego nawrotu, warto zwrócić się po pomoc zarówno do dietetyka, który pomoże, między innymi, we właściwym zbilansowaniu i skomponowaniu posiłków w ciągu dnia, jak również do psychologa, który udzieli wsparcia oraz pomoże zrozumieć mechanizmy, które przyczyniają się do rozwoju zaburzenia.

W leczeniu zespołu jedzenia nocnego stosuje się także farmakoterapię.

Piśmiennictwo:

[1] Allison, K. C., Lundgren, J. D., O’Reardon, J. P., Geliebter, A., Gluck, M. E., Vinai, P. i wsp. (2010). Proposed diagnostic criteria for night eating syndrome. International Journal of Eating Disorders 43(3), s. 241-247.

[2] Allison, K. C., Crow, S. J., Reeves, R. R., West, D. S., Foreyt, J. P., DiLillo, J. G. i wsp. (2007). Binge eating disorder and night eating syndrome in adults with type 2 diabetes. Obesity 15(5), s. 1287-1293.

Opracowała: dr Paulina Baran

Zespół jedzenia nocnego, w skrócie NES (z ang. night eating syndrome), to jedno z niespecyficznych zaburzeń odżywiania się, związane z rytmem dobowym.

Szacuje się, że zaburzenie to może dotykać około 1,5 proc. populacji ogólnej, przy czym odsetek ten jest większy w niektórych grupach, np. osób odchudzających się, jak również osób chorych na otyłość II i III stopnia. W badaniach wykazano, że wyższy wskaźnik masy ciała (BMI) jest związany ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia NES.

Jak rozpoznać NES?

Zespół jedzenia nocnego określany jest także jako wieczorna żarłoczność, związana z brakiem porannego łaknienia, i charakteryzuje się tym, że 25 proc. lub więcej dziennego spożycia pokarmów przyjmowane jest po wieczornym posiłku. Ponadto epizody objadania się pojawiają się co najmniej dwa razy w tygodniu przez okres trzech miesięcy. W większości przypadków zespół jedzenia nocnego ma swój początek w okresie wczesnej dorosłości i równie często dotyka kobiet, jak i mężczyzn.

Osoby cierpiące na zespół jedzenia nocnego doświadczają silnej, natrętnej potrzeby jedzenia uniemożliwiającej im zaśnięcie, są jednocześnie w pełni świadome czynności nadmiernego przyjmowania pokarmów. Wieczorna żarłoczność wywołuje, między innymi, ogólny dyskomfort, znaczne obniżenie nastroju, problemy w codziennym funkcjonowaniu, a także zaburzenia snu, w tym częste wybudzenia, które powodują, że nocny wypoczynek przestaje być efektywny. NES może współwystępować z innymi zaburzeniami odżywiania się, depresją, bezsennością oraz szkodliwym używaniem substancji psychoaktywnych.

Jak leczyć zespół jedzenia nocnego?

Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń odżywiania się, kluczowa w leczeniu zespołu jedzenia nocnego jest pomoc psychologiczna i psychoterapia.

W celu skutecznego poradzenia sobie z NES oraz zminimalizowania ryzyka jego nawrotu, warto zwrócić się po pomoc zarówno do dietetyka, który pomoże, między innymi, we właściwym zbilansowaniu i skomponowaniu posiłków w ciągu dnia, jak również do psychologa, który udzieli wsparcia oraz pomoże zrozumieć mechanizmy, które przyczyniają się do rozwoju zaburzenia.

W leczeniu zespołu jedzenia nocnego stosuje się także farmakoterapię.

Piśmiennictwo:

[1] Allison, K. C., Lundgren, J. D., O’Reardon, J. P., Geliebter, A., Gluck, M. E., Vinai, P. i wsp. (2010). Proposed diagnostic criteria for night eating syndrome. International Journal of Eating Disorders 43(3), s. 241-247.

[2] Allison, K. C., Crow, S. J., Reeves, R. R., West, D. S., Foreyt, J. P., DiLillo, J. G. i wsp. (2007). Binge eating disorder and night eating syndrome in adults with type 2 diabetes. Obesity 15(5), s. 1287-1293.